تروتسکی گرایی همیشه یکی از راههای مرزبندی با چپ اردوگاهی بوده است به ویژه در فرانسه که امروزه روز نیز همچنان کانون هواداران تروتسکی است.
در سال ۱۹۳۲ استالین تازه تروتسکی را به ترکیه تبعید کرده بود و نویسنده ی این کتاب که بیست سال بیشتر نداشت در پاریس به گروه کوچک تروتسکی گرایان پیوسته بود به همین خاطر و به دلیل تسلط او بر چهار زبان فرانسوی آلمانی روسی و انگلیسی بود که رهبران اش او را روانه ی تبعیدگاه تروتسکی در ترکیه کردند تا هم محافظ اش باشد هم منشی و مترجم اش این گونه شد که او هفت سال آزگار در کوره راههای تبعید در ترکیه فرانسه نروژ و مکزیک با تروتسکی دمخور شد. کتاب حاضر در واقع حاصل روزانه نویسیهای این همراهی هفت ساله است.