روی میز یک کارد بود، همان که مادرم با آن گوشت تکه می کرد...

باور کردنی نبود انبوهی از پرندگان سیاه رنگ لای شاخ و برگ درختچه‌ها خوابیده بودند...

صبح‌گاه که تمام شد پشتم را کردم به حیاط پاسگاه دق پترگان که حال یک قلعه را دارد

سد دفاعی ذهنش به سختی همیشه بود و او تمام نیرو های سهمگینش را به کار برد تا آن سد را همچنان محکم نگاه دارد.

چیزی نمی گویم و یک نفس تا سر چهارراه می دوم

روایت دختری به اسم مولود...