تسلی‌دهندگان اولین و شاید مهم‌ترین اثر موریل اسپارک است. اِولین وو آن را «بسیار اصیل و بدیع» خوانده بود و گراهام گرین «یکی از انگشت‌شمار رمان‌اول‌های حقیقتاً اصیل که تا سال‌ها خوانده خواهد شد.

مانند تمام داستان های املی نوتوم پایانی پیش بینی ناپذیر در انتظار خواننده است.

جنگ. گویی سلین چند دهه پس از مرگ نیز حرف‌های دیگری دربارهٔ جنگ دارد که با جهان بگوید.

معمولاً عشق را به شعر درمی‌آورند و با گل و بلبل می‌آرایند، اما ما روس‌ها عشقمان را با پرسش‌های حیاتی زینت می‌دهیم، و از میان آنها هم بی‌رنگ ‌و بوترین را انتخاب می‌کنیم.

در شهری با میله‌های آهنی، هیچ‌کس نه انتقادی به زبان می‌آورد و در آن انتقادی شنیده می‌شود.

مایکل ک، در مکانی در آفریقای جنوبی جنگ زده، تصمیم می گیرد تا مادر خود را به خانه ی روستایی شان بازگرداند...