آدم ها به هم سلام میکنند، تا اندوه خدا حافظی را قسمت کرده باشند، مثل کوه، که به گوش کوه، قصه آغوش نخستین را زمزمه کرده بود

ابر صیقل می دهد شمشیر زنگالود آسمان را پنجره بسته است روز بر سنگ سیاه شب بلورین جام بشکسته است

اکنون اما آن سایه روبه رو نه یک و هم و گمان بلکه خود ابوالفضل بود که با بوی تند سیگارش میان قاب در زیرزمین به هیئت زندانیان یا شاید هم بازجویی ایستاده مانده بود.

در این کتاب ماجرای جادوگر قلابی بیان میشود که مرتب خراب کاری به بار می آورد جادوگر قلابی تنبیه میشود اما درس نمیگیرد و به کارهای ضد اجتماعی اش ادامه میدهد.

(از کتاب نقد عقل محض)

سه نفر در راه بودیم، من و عاشقانه ها و اشتیاقم، قله الوند، بسی دور