کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم برف زمین را گرم می کند

فکر کن! توی شطرنج، چون وزیر یه دونه‌اس و اختیارات و قدرت عمل زیادی هم داره نبودش خیلی به چشم می‌آد... اما چون یه ردیف سرباز داری یه دونه سرباز که نباشه اهمیتی هم نداره. اصلاً بیرون رفتن یکی دو تا سرباز به چشم نمی‌یاد. پس چه بهتر که سربازا رو توی شب از تو زمین بازی بندازی بیرون... اون وقت می‌تونی با سلیقه باشی! بازیشون بدی، ظریف کاری!... این جوری تو وزیری!... بعد مدتی می‌فهمی یه تیکه‌هایی از شبو تو روزم با خودت حمل می‌کنی یه چیزایی که دوست داری توی تاریکی پنهون شون کنی... جیبای آدما هم یکی از اوناست... گاهی به چیزی از توی تاریکی بیرون می‌افته که آدم دوست نداره کسی ببیندش.... مثلاً همین چاقو.... اما اتفاقاً زنا، تیکه‌های بزرگ‌تری از شبو با خودشون دارن... چیزای بیشتری رو پنهون می‌کنن... همینم جذاب‌شون می‌کنه.... اصلاً این ذات تاریکیه،....