نویسنده در این رمان، از زبان پسری محصل و با طنزی تلخ، داستان محصلانی را روایت میکند که مدرسه آنها را مطیع و فرمانبردار و حقیر بار آورده است. سوزان سانتاگ هستۀ اخلاقی هنر روبرت والزر را انکار قدرت و سلطه میداند.