کتاب گاو و فلفل (روایت طنزآمیز سفر به هندوستان)

در آکشاردام هم مانند بقیه معابد، بایـد کفش‌ها را در می‌آوردیم. تابلو‌هایی زیبا بر روی دیوار‌ها نصب شده بود که توجه هر بیننده‌ای را جلب می‌کرد و بت‌هایی زیباتر که هندو‌ها آن‌ها را می‌پرستیدند در کنار بت بزرگشان مراسم عبادی برپا بود.

مردم حاضر، خال قرمز میان دو ابرویشان گذاشته بودند و همنوا با خواننده، دست میزدند. ما هم به میان جمعیت رفتیم و شروع کردیم به دست زدن.

مجلس که گرم شد، یکی از بچه‌ها بلند گفت «ماشالا» و آن یکی فریاد زد: رحمت خدا به این ناله‌ها از گوشه دیگری صدای‌ایشالا بلا نبینی بلنـد شد.

یک دفعه جوگیر شدم و گفتم:

رفقا با ذکر صلوات یک قدم بیایید جلو مردم دم در تو سرما وایسادن و بچه‌ها صلوات دهلی شکن فرستادند. اینجا بود که احساس کردم ماندن به صلاح نیست و به زودی هراست حرم آکشاردام بازداشتمان می‌کند.

به بچه‌ها گفتم بزنیم به چاک و زدیم.