کتاب کلود لوی استروس و زایش انسان شناسی

زمانی که لوی استروس در دهه‌ی ۱۹۳۰ و پس از تحصیل در رشته‌ی فلسفه، برای مأموریتی اداری عازم ایالات متحد آمریکا شد و سپس به‌دلیل شروع جنگ تا پایان آن در همان کشور باقی ماند، هیچ‌کس (و پیش از همه خود او) تصور نمی‌کرد که او انقلابی عظیم در علوم اجتماعی و به‌ویژه در انسان‌شناسی به پا کند. او، زمانی که در جنگل‌های آمازون با انسان‌هایی از «جوامع ابتدایی» روبرو شد، توانست به درک پدیده‌ی «انسان» برسد؛ پرشورترین و رازآمیزترین پدیده‌ای که می‌توانست اندیشه‌ی او را برای تمام عمر به خود مشغول کند.
در همین سال‌ها در آمریکا و در گروه‌های مهاجر اروپایی بود که از ملاقات و دوستی لوی استروس و رومن یاکوبسن و با دو جلد کتاب انسان‌شناسی ساختاری که با فاصله‌ی بیست سال از یکدیگر منتشر شدند «ساختارگرایی» در حوزه‌ی انسان‌شناسی زاده شد. استروس از دهه‌ی ۱۹۵۰ به بعد بر تمام عرصه‌های اندیشه‌ی فلسفی، اجتماعی و حتی سیاسی تأثیرگذار بود. با وجود این، اندیشه‌ی او را نباید به ساختارگرایی و نظریات ساختاری شناخت جوامع انسانی محدود کرد.
آنچه اندیشه‌ی لوی استروس را چنین سرشار، پرشور و تأثیرگذار می‌کرد، بیش و پیش از هرچیز، نگاه تازه‌ای بود که او به پدیده‌های انسانی داشت؛ ارزش جدیدی که او برای ساختارهای اسطوره‌ای و به‌ظاهر خیالی و سطحی قائل بود. ازاین‌رو، اگر فروید توانست ارزش رؤیا و ناخودآگاه انسانی را در قالب روانکاوی بر همگان آشکار و در نتیجه برای همیشه علوم شناختی، روانشناسی و روانپزشکی را زیرورو کند، استروس نیز تحولی مشابه را در علوم اجتماعی ایجاد کرد و این کار را با بیرون‌کشیدن اسطوره‌ها از لابه‌لای متون کهن تاریخی و بازتفسیر آن‌ها، در پرتو دانش و فرهنگ عظیم خود، به سرانجام رساند.