«مسعود میگوید زنها بعضی وقتها مثل اسبهای مسابقهاند: خوب میدوند، اما مقابل مانع، درست لحظهای که سوار فکرش را نمی کند، درجا میخکوب میشوند و آدم را به زمین پرتاب میکنند. نمیدانم شاید هم راست بگوید، اما به نظرم، مردها هم گاهی مثل قاطرهای چموش، بدون هیچ علتی اصلاً جم نمیخورند و انگار درهای مقابلشان باشد، قدم از قدم برنمیدارند. در این مواقع دیگر هیچ فشار و سیخونکی کارگر نمیشود؛ مثل حالای مسعود...»