آن چه در پی گفتنش هستم، نه تغییر واقعیت است و نه حاصل حافظه ای نسیان زده. تقریبا مطمئنم پس از دیدن هر عکس، با اشتیاق تمام سراغ عکس بعدی می رفتم و گه گاه این اشتیاق تبدیل به اضطراب می شد. چه چیزی تو را این طور پریشان کرده است؟ در این عکس ها چه چیز وجود دارد که تو چنین تو را مضطرب کرده است؟ از همان ابتدا و با دیدن اولین عکس متوجه شدم دقیقا محلی را که نئبا لوز و نئبا موندو در آن ساخته اند، می شناسم.