کتاب باغ ناپیدا

صبح با آمدن مستخدمه جوان به اتاقش مری پلک گشود. او آمده بود تا آتش بخاری را روشن کند و به صدای بلند خاکسترها را فوت می‌کرد. مری چند دقیقه‌ای همچنان دراز کشید و تماشایش کرد و سپس دور تا دور را نگاه کرد. تاکنون هیچ‌وقت اتاقی مانند این ندیده بود، و فکر کرد عجیب و دلگیر است. دیوارها با فرشینه‌هایی با چشم‌اندازهایی جنگلی پوشیده شده بود. آدم‌هایی با لباس‌هایی فوق‌العاده زیبا زیر درخت‌ها دیده می‌شدند، و در دوردست برج و باروهای قلعه‌ای خودنمایی می‌کرد. همچنین شکارچی‌هایی با اسب‌ها و سگ‌ها و بانوانی به همراه آنان نقش فرشینه‌ها بودند. مری احساس کرد که انگار با آنان در جنگل است. بیرون از پنجره در دوردست باریکه زمینی دیده می‌شد که به نظر می‌رسید هیچ درختی در آن نیست و چنین می‌نمود که چون دریایی تیره و ارغوانی تا بی‌کران ادامه دارد. مری با اشاره به آن سوی پنجره پرسید: «آن چیست؟» مارتا، مستخدمه جوان که تازه برخاسته بود، نگاه کرد و او نیز به همان سو اشاره کرد. مارتا گفت: «اونکه اونجاست؟» «بله!» مارتا با لبخندی دلنشین پاسخ داد: «اون خلنگزاره. از اون خوشت می‌یاد؟» مری پاسخ داد: «نه، از آن متنفرم.» بی‌شک تجربه‌های برنت از زندگی در منچستر، شیفتگی‌اش به باغبانی، علاقه‌اش به افسانه‌های کهن طبیعت و تفکراتش درباره تاثیرگذاری روان بر جسم، باغ ناپیدا را تبدیل به اثری غنی و چند بعدی کرده است.