روله در این کتاب به تأثیر کمونیسم بر کامو، سارتر، ژید، مالرو، الوار، سلین و آراگون، و همچنین بر نویسندگان ایتالیایی: سیلونه، پاوزه، مالاپارته، موراویا و کارلو لِوی می پردازد؛ سپس میرسد به بازیهای پیچیدهی بعضی از نویسندگان آمریکایی مانند: دوس پاسوس، آپتون سینکلر، اشتاین بک و همینگوی با مارکسیسم و رؤیای کمونیسم.
دو فصل آخر را روله به دو مرتد شورشگر در اردوگاه ادبیات مارکسیستی اختصاص میدهد و درباره ی کتاب کوستلر خورشید گرفتگی و کتاب اورول 1984 و خاطرات ندامتآمیز آندره ژید و اسپندر بحث میکند، و سرانجام به ثبت واقعهی شورش نویسندگان جوان لهستانی و مجار بر ضد استالینیسم در 1956 میپردازد. در سرکوب های پس از آن وقایع در مجارستان، نویسنده ای به نام تیبور دِری به جرم رهبری «یک سازمان دشمن دولت» محکوم شد.
این امر شوخی تلخی بر سر زبان های مردم بوداپست انداخت؛ سؤال: «آن سازمان چه بود؟» جواب: «مردم مجارستان». در پایان این سیر و بررسی فشرده، روله یادی هم از عدهی کثیری از نویسندگان در زندانهای شوروی، اقمار شوروی و چین میکند و نشان میدهد که اتحاد ادبیات و کمونیسم همچنان نزدیک، ولی غمانگیز است.