نویسندگان کتاب با رعایت ترتیب و توالی تاریخی نشان داده اند وارثان عصر زرین ادبیات روسیه در قرن بیستم چه سمت و سویی به ادبیات کشور خود داده اند، در چه بسترها و با چه مشرب های فکری به آفرینش آثار خود پراخته اند و البته از تشریح نقش پررنگ سیاست های حکومتی در شکلگیری ادبیات این دوره نیز غافل نمانده اند. کتاب با معرفی پیروان رئالیسم روسی در آغاز سده ی بیستم (مانند بونین، کوپرین، گورکی) آغاز می شود و ضمن تشریح مکتب های مختلف ادبی سده ی بیستم (سمبولیسم، فوتوریسم، آکمئیسم، رئالیسم سوسیالیستی و...) و معرفی جداگانه ی برترین ادیبان مکتب ها و دوره های مختلف، تا ادبیات پایان قرن و دوره ی پس از فروپاشی اتحاد شوروی نیز پیش می آید و نویسندگان و آثاری را مطرح می کند که در ایران شناخت چندانی درباره آنها وجود ندارد. از سوی دیگر، بسیاری از نامهای ممنوع و موضوعاتی که پیش از دوره پروسترویکا در شوروی امکان پرداختن به آنها وجود نداشت و در کتابهای مشابه نادیده گرفته می شدند