ت. س. الیوت، شاعر برجستهی انگلیسی، عمدتاً به واسطهی شعرهای برجسته اش شناخته میشود که به حق جایگاه رفیعی در ادبیات قرن بیستم دارند اما علاوه بر شاعری او منتقد ادبی بزرگی نیز هست. الیوت در مقالات ادبی خود در شمایل ناقد هوشیار جامع نگر موشکاف و مستقلی ظاهر می شود که می کوشد تا در ادامهی کار ناقدان ادبی برجستهی پیش از خود و در عین اشراف بر دستاوردهای آنها، مبانی معیارها و چارچوبهای محکمی برای تعریف شعر زمان نمایش و نقد آنها عرضه کند و راه را بر نقدی جامع کاشفانه راه گشا و تا حد امکان به دور از اغراض شخصی بگشاید. الیوت در بررسی آثار برجسته ی ادبیات غرب آنها را متأثر از وضعیت اجتماعی فرهنگی زمانه ی خودشان و توامان وام دار ادبیات یونان و روم در مقام منابع لایزال فرهنگی ادبی ادبیات غربی میبیند در عین حال او پیوستار تاریخی فرهنگ و ادبیات غرب را در پیوند با کلیت جغرافیای اروپایی واجد وجه نجات بخش بالقوه ای برای جامعه ی جهانی می داند که به لحاظ سیاسی اجتماعی نیز جای بررسی جدی دارد.