فکر می کنم چه عجب! بعد از مدت ها خودم را از قید و بند این که به کسی توضیح بدهم نجات داده ام

بچه که بودم فکر می کردم چه قدر وحشتناک است که آدم چهازتا اسم داشته باشد...

طالبان، این خونخواران و خونریزان پیشاداعشی که تا همین لحظه تغییری در نگرش ارتجاعی‌شان نسبت به جهان و انسان ایجاد نشده...

با نامیرایی شیطان‌گونه یا شاید خداگونه‌ اش که گذر عمر تغییری در ظاهرش ایجاد نمی‌کند...

دلم هوای خانه ی پریسا را داشت....

حاصل سال های طولانی از پژوهش های گسترده ی صادق هدایت در عرصه "فرهنگ عامیانه مردم ایران"...

آسانسور آنقدر پایین رفت تا این‌ که درش به راهرویی بی نهایت زشت و منجز کننده بازشد که ...

داستانی است سرشار از فریب و خشونت که با قتل یک دختر جوان آغاز می شود....

اصولا قشقرقی که دوربین ها راه می اندازند، به سرعت جرقه می زند، تعداد بیشماری از مردم پخشش می کنند و چند صباحی بعد هم کم کم ناپدید می شود