ارسطو، اولین کسی است که دربارهی شعر و هنر رسالهای جداگانه نوشت و در آن اعتراضات افلاطون را، بیآنکه نام او را بیاورد یک به یک پاسخ داد. بعضی از محققان معتقدند که مقصود ارسطو از نگارش این رساله تنها رد عقاید افلاطون دربارهی شعر و هنر است، لکن باید دانست که فیلسوف باریکبینی چون ارسطو، که همهی کوشش خود را در تحلیل فعالیتهای ذهن آدمی و در تنظیم و تبویب علوم و معارف عصر خویش به کار بسته بود، شک نیست که شعر و هنر را نیز، که از عالیترین جلوههای ذوق و روح انسانی است و تا زمان وی به پایهای بس بزرگ رسیده بود، نادیده نمیتوانست گرفت.
کتاب «دیوانه روی بام و دو نمایشنامه دیگر» شامل سه نمایشنامهٔ کوتاه است که همگی در دههٔ دوم قرن بیستم نوشته شدهاند و تا امروز نیز جزو محبوبترین آثار نمایشی در ژاپن محسوب میشوند.
اوج سفر الهی دانته، راهیابی او به بهشت است، اما دریفوس این پایانِ شادمانه را چونان چیزی تراژیک تفسیر میکند و چنان سخن میگوید که گویی شرح مصیبت میدهد. او صراحتا اعلام میکند که پایان کمدی، خندۀ رضایت است، اما ما که این خنده را از منظر نیهیلیسمِ اروپایی مینگریم، آن را نوعی تراژدیِ اشکبار مییابیم...
اسلام بهعنوان یک دین بیش از آنکه در صدد نظریهپردازی دربارۀ اخلاق باشد، متضمن هشدارهای اخلاقی است تا با اغتنام فرصت اندکی که داریم، مقصد را دریابیم و گرفتار حسرت در روز حسرات نشویم...
"مولودی" نمایشیست دربارهی جستجوی رستگاری قهرمانش، لُرد هَری مانچنزی، به دلیلِ گناهِ توأم با ندامتی که از مرگ همسرش احساس میکند. لرد هری گرفتار این توهّم است که شبی در نیمهراه اتلانتیک همسرش را از عرشهی اقیانوسپیما به کام غرقاب هُل داده.
اصلاً چرا حقیقتش را نگویم؟ من به کسانی که عقیده مشخصی در زندگی داشتند حسادت میکردم کسانی که چتر به دست به دنیا می آیند باران برف و تگرگ می بارد و این آدم ها همواره در امان اند.