«فروچاله» اشارهای است به «نیست» های یافته شده، پس از جست و جوهای بی شمار، منیره، شخصیت مرکزی رمان فروچاله نمی تواند به راحتی با روند زندگی کنار بیاید.
کتاب پیش رو علاوه بر اینکه یک اثر درخشان در سبک قصه نویسی است، نشان دهنده ی علاقه ی سرشار "منصور علیمرادی" به فضای بومی و فرهنگ شفاهی مردم جنوب ایران نیز هست
این مجموعه را می توان فرم تکمیل شده از غزل هایی توصیف کرد که "حسین صفا" در سه مجموعه از غزل های قبلی اش، یعنی "منجنیق"، "وصیت و صبحانه" و "غربت" عرضه کرد.
در این رمان ما با روزنامه نگاری مواجه هستیم که در داستانی پرکشش و با گره افکنی و گره گشایی های پی درپی پرده از رازهای زندگی مقتول و دوره ای از تاریخ عراق برمی دارد.