همین داستان‌هاست که می‌خوام فیلم‌شونو بسازم. مثل فیلم شکسپیر.

بعد از صرف شام که چندان مزه ای نداد، چون مجبور بودم تنها بخورم، ملتهب در اتاقم قدم می زدم،...

آنچه گوگول را تا این پایه مشهور و ماندنی کرده است، طنز درخشانی است که در اغلب آثار اولیهٔ او به چشم می‌خورد.

پیرمرد: دورۀ ما، ماه اختر زنده‌ای بود، آه! بله، بله، اگر جرئت به خرج داده بودیم، آخه بچه بودیم.

براساسِ داستانِ «رستم و سهراب» از شاهنامهٔ فردوسی

دو خاندان، به شان و جاه یک سان، در ورنای دلکش و صحنه‌ی این داستان، از کینه‌های دیرین تا تمردی نوین ره می‌پیمایند و شهر گانان، دست‌ها به خون یک‌دگر می‌آلایند.