فرانکو مورتی بررسی دامنهدار خود در باب بورژوا در ادبیات و فرهنگ مدرن را در این چند سطر توضیح داده است. او در این اثر شخصیتهای آثار ادبی را با تحلیل چند کلیدواژه و دگرگونیهایی که نثر مدرن به خود دیده است درمیآمیزد، و از «ارباب-کارگر» فصل آغازین کتاب به نقد بنیادی ایبسن بر فرهنگ بورژوایی در فصل پایانی میرسد، و در این میان با کندوکاو در دلایل ضعف تاریخی آن و بلاموضوع بودن امروزیناش، پستوبلند فرهنگ بورژوایی را ترسیم میکند.
«آن یای لعنتی» روایتی شاعرانه، عاشقانه و در عین حال تاریخی است در باب زندگی، مرگ و تنهایی عظیمِ عینالقضات که بنا به قاعدهی مرسوم جوانمرگی فرهنگی جان خود را بر سر عقاید بدیعش نهاد.
آثار پرارزشی چون «مثنوی»، دریایی است از دانش، منش و آگاهیهایی که در هر عصری برای ایرانیان و چهبسا برای جهانیان میتواند منشأ تحوّلات فکری و درونی باشد، ازاینرو، درک قابلیتهای نمایشی در اینگونه آثار میتواند فرصت مغتنمی برای رویکرد دوباره و اثرگذار به این شاهکارهای ادبی هنری باشد.