تا سالها به فیلمهای اریک رومر با تردید نگریسته میشد و به نظر میرسید منتقدان بسیاری در تشریح و تبیین فیلمهای او میان تلقی «دِمُده» از اخلاقگرایی، پیش پا افتادگی داستانها، سبک بصری قابل پیشبینی و فاقد غافلگیری و ناخنک زدنهای گاه به گاهش به تلقی ادبی از سینما در نوساناند...
پیادهروی میکنم چون پیادهروی را دوست دارم. پیادهروی در طبیعت را هم دوست دارم. اصلا شاید قدم زدنم در شهر به پیادهروی در طبیعت نزدیکتر باشد تا این پرسهزنی کذایی در شهر....