تئاتر مونو / شورایی دریچه ای نو و رویکردی نوین برای آنالیز و بازخوانی دوباره تئاتر ستم دیدگان در ایران است. جریانی که با تلقی های نادرست از روشهای آگوستو بوآل و ابهامات موجود مبارزه و از هر نوع سکوت و عزلت پرهیز میکند تا همه صدای مردم را در تئاتر بشنوند؛ راه را بر انکار تئاتر ستم دیدگان میبندد و در عین حال قابلیتها و کاربردهای بی شمار و البته ناگفته و ناشناخته ی آن را نمایان می سازد. تئاتر ستم دیدگان فقط یک تئاتر خیابانی رایج نیست؛ بلکه جادوی آن می تواند همه ی فضاهای موجود از کافه و آپارتمان تا پلاتو و تماشاخانه های حرفه ای تئاتر را منقلب کرده و هر جایی را به فضای زیبایی شناختی و بستری برای توانمند سازی مردم تبدیل کند.