ما همواره آنقدر به افرادی با استعدادهای ذاتی اهمیت میدهیم که از توجه به مستعدهای رشدپذیر غافل میشویم. همه میتوانند به دستاوردهای بزرگ دست یابند و برای این کار نیازی نیست از بدو تولد نابغه یا ستاره باشند، چرا که پیشرفت بیشتر از میزان تلاش بستگی به میزان مهارت و انعطاف در یادگیری دارد. بنابراین پرورش مهارتهای شخصیتی و توجه کافی به انگیزش منتج به ساختارهایی میشود که از طریق آنها میتوان فرصتهایی را برای کسانی که دستکم یا نادیده گرفته میشوند، ایجاد کرد.
کجباوری مانند عینکی تحریفکننده است که از پشت آن دنیا را میبینیم، دربارهاش میاندیشیم و بعد آن را برای دیگران توضیح میدهیم...نوعی گرداب که افراد را در خود غرق میکند...