این کتاب به روایت‌هایی از زندگی با تهران از نگاه پانزده نویسنده جوان می‌پردازد که تجربه‌های خود را از زندگی در این ابرشهر به نگارش درآورده‌اند. در «تهران جان» سعی شده با تهران به مثابه یک شخصیت برخورد شود تا ابعاد بیشتری از آن شناخته شود. تهران شهر همه ایرانی‌هاست و از این رو نوشتن و خواندن از تهران، نوشتن و خواندن از ایران است.

"پیمانه‌های بی‌پایان" مجموعه‌ای از قصه‌های کوتاه عرفانی است که از میان حدود ده هزار قصهٔ عرفانی انتخاب شده‌اند.

مترجم فرانسوی به‌ویژه این دو داستان را با هم آورده و آن‌ها را به دو شیار عمیق و ناهموار در جادۀ زندگی داستایوفسکی تشبیه کرده است، دو شیاری که در عین متضاد بودن، نقش‌شان یکی است و هر دو به یک‌جا ختم می‌شوند.

«شمسپاره» کتابی است که با خواندن آن می‌توانیم با بحث‌های نظری شافاک در مورد مسائل گوناگون آشنا شویم. او در این کتاب سعی داشته به واکاوی هویت زن، جامعه‌ی مردسالار، کارکردهای سیاسی و اجتماعی جامعه در برقراری توازن میان تفاوت‌های جنسیتی، قومی و مذهبی، نویسندگی و نگاه مردم به موضوع ادبیات و رویدادهای مهمی که در گذشته و حال اتفاق افتاده بپردازد.

"چون رود جاری باش"، مجموعه‌ای از قطعات خلاصه و عمیق است که لحظه‌های کوتاه اما جاودانی را در زندگی انسان‌های گوناگون ثبت می‌کنند؛ مانند داستان پسرکی که می‌نویسد اما بیشتر به قلمش توجه دارد تا به محتوای نوشته‌اش؛ چرا که همه چیز بسته به این است که از کدام زاویه به واقعیت نگاه کنیم.

برزویه از طبیبان بزرگ ایران درباره خود چنین گفته - پدر من از سپاهیان و مادرم از خانواده علمای دین زرتشت بود...