بوریس گرویس در این کتاب در صدد است تا این ایدۀ جالب را بسط و گسترش دهد که چگونه در جوامع مدرن افراد سعی می‌کنند خود را به عنوان یک اثر هنری نشان دهند و در نتیجه نمایش خود را در یک دنیای زیبایی‌شناختی تعریف می‌کنند.

زمان و خدا، دو مفهوم اساسی در اندیشه‌ بشری بوده و هستند. با این حال تلاقی این دو با هم مشکلات عظیم فلسفی و الهیاتی به‌وجود آورده است

زمانی که لوی استروس در دهه‌ی ۱۹۳۰ و پس از تحصیل در رشته‌ی فلسفه، برای مأموریتی اداری عازم ایالات متحد آمریکا شد و سپس به‌دلیل شروع جنگ تا پایان آن در همان کشور باقی ماند، هیچ‌کس (و پیش از همه خود او) تصور نمی‌کرد که او انقلابی عظیم در علوم اجتماعی و به‌ویژه در انسان‌شناسی به پا کند.

فیلسوفان چگونه آثار و مفاهیم فلسفی یکدیگر را می‌ خوانند و می‌ فهمند؟

مفهوم اخلاقيات، آن‌گونه که در سرتاسر تاريخ فلسفه بسط يافته است، از "ضربه‌ توهم‌زدايی" مضاعفی از سوی روان‌کاوی آسيب ديده است...