چرا اینکه زمان بزرگترین و ارزشمندترین سرمایۀ انسان است، صرفاً یک شعار نیست؟ چرا رفاقت را در عصر جدید یک هنر گمشده مینامیم؟ چرا به مشروعیت فرار و پرهیز از جماعت قضاوتگر قائلیم؟ فیدلر با گریز به نامهها و سخنان ماندگار سنکا، اولین فیلسوف شناختهشدۀ رواقی، به اهمیت بهکارگیری فلسفۀ رواقیون در دنیای پرسرعت و مدرن امروزی تأکید میکند. از متن کتاب ذات بشر در طول دو هزار سال گذشته تغییر خاصی نکرده است و همین امر سبب شده تمام حرفهای سنکا امروزی باشند. غرور، طمع، بلندپروازی، طلب تجملات و مصرفگرایی افسارگسیخته (که همگی از جنبههای گوناگون جامعۀ نخبه و فاسد رُم بودند) هنوز هم در زندگی ما بسیار پررنگ هستند.