چرا من این را از یاد بردم آنگاه که خرد را سودی نیست خردمندی دردی است؟ این گونه به تمسخر در من منگر اگر هم اینک در کار نگریستنی!

سخت است پیدا کردن زنی که روی دستش جای سوختگی نباشد و مردی که روی سرش جای شکستگی. چرا خودت نمی‌گفتی دقیقا چه می‌خواهی تا همان را برایت بیاورم؟...

کتاب "سلیمخان"، داستان مردان و زنانی است ستمدیده که با کورسوی امیدی به رهایی و زیستن آزاد و ساده چاره‌ای جز پیوستن به نبردی نابرابر نداشتند.

روایت فروپاشی یک خانواده محترم (نمایشنامه)

سه ماه به کنکور مانده بود و من فقط برای دستشویی از اتاقم بیرون می‌آمدم. مامان برایم سینی غذا و خوراکی می‌آورد و بابا هر دو ساعت یک بار زمان استراحت چند دقیقه‌ای‌ام پشت در می‌آمد و داد می‌زد: «خانم وکیل! فرشته‌ی صلح و عدالت! یه بوس برای بابا بفرست.» و بلند بلند می‌خندید...

گاهی آنچنان مثل دائم‌الخمری به زرق و برق این دنیا دل می‌بندیم که یادمان می‌رود یک روز هم باید جلو پلاسمان را جمع کنیم و راهی دیار فراموش‌شدگان شویم. البته که هرگز از مرگ نمی‌ترسم چون اینجا دلبستگی چندانی ندارم...

آری من فرخان پسر امیر شهر بندرخش هستم شهر من به دست دیوی بدسرشت طلسم شده و مردمش به مجسمه های سنگی بدل شده اند.

خوشبختی ما همین جنس بنجل‌مونه، یه ربع طول می‌کشه تا کباب شی؛ دو ساعت هم هضم میشی؛ پس غصه هیچی نخور. پسرم دو ساعت و نیم دیگه هیچ خبری از تو توی این دنیا نیس...

(دو نمایشنامه)