کتاب علیه تفسیر

"علیه تفسیر"، به عنوان کتابی که در نوع خود شأنی کلاسیک پیدا کرده، در واقع مجموعه‌‌ای از نقدها و تحلیل‌‌هایی است که در فاصله‌ی سال‌‌های 65-1962 به نگارش درآورده‌است. در مقالات این کتاب در مورد بسیاری از چهره‌‌ها و تحولات مهم ادبیات، هنر، و تفکر قرن بیستم و به ویژه دهه‌‌های پنجاه و شصت میلادی بحث می‌شود: از کامو، لوی ـ استروس، لوکاچ، ساتر، ناتالی ساروت، یونسکو، آرتو، برسون، گدار، و آلن رنه، تا مفهوم سبک، تفسیر، روان کاوری، رمان نو، فیلم‌‌های علمی‌ـ تخیلی، هپنینگ، و هنر کیج وکمپ. اما کتاب ویژگی‌‌هایی دارد که آن را از مجموعه ای از مقالات انتقادی خوب فراتر می‌برد، چرا که سانتاگ دستمایه یا موضوع خاص هر نقد را به مجرایی برای طرح برخی از مهم ترین مسائل فرهنگ مدرن بدل می‌کند؛ به نحوی که اثر یا مجموعه آثار را به عنوان جزیی پروژه‌ی یک زندگی یا دوره‌ی تاریخی درک کنیم و «مسئله»، ضرورت، یا نیروی محرک آن را دریابیم.