کتاب شهر هر چقدر بزرگ‌ تر می‌شود اتاق من تنگ‌ تر می‌ شود

من تنهایم

دنبال رنج کشوری هستم که مرا آواره کرد 

صدای فیروز با من روبه‌رو می‏شود 

مانند شمشیر :

«روزی به محلۀ خودمان برمی‏گردیم» 

من تنهایم، 

مانند قطارهای قدیمی سفر می‏کنم 

همراه همۀ سرزمین‏ها 

برای سرزمینی که روزی مال ما خواهد شد، 

و روزی که تنها به خانه می‏آیم