باران / بر سرمهٔ حجازی چشمانت می بارد...

گمان می کردم / ماه بالاترین نقطۀ آسمان جای دارد

می خواهم چهره یا اشعارم را گریم کنم.

آدنیس (۱۹۳۰ ) یکی از بزرگ‌ترین شاعران زنده‌ی جهان است. او شاعری مدرن است که در شعرش از ذهن و زبان صوفیه و باطنی‌ها تاثیر پذیرفته و کنکاش مداوم او در شعر معاصر جهان، به‌خصوص شعر آمریکایی و فرانسوی است .

نقطه‌ عزیمت سَلَفی‌گری ــ ‌امتداد همان چیزی که ایستایی نامیده‌ ام‌...

اینجا سوریه است؛ مرگ بالای سر هر لحظه از زندگی سایه می‌اندازد.