نه! نه! انگار دیر هنگام نیست باید بروم جامه‌دان‌ام را پیدا کنم و در آن بگذارم اشیاء شخصی‌ام را اشیائی کوچک و پا بیرون بگذارم از این مسافرخانه‌ لکنته‌

مستعملم بشر دست چندم من یک توهم تزئینی مطابق خواست محترم شما

دارم به دکمه‌های شرأفتم نگاه می‌کنم به ماشه‌ی زندگیم به انگشت‌های مبادی استمرار

در سینه من دفتر اشعار نهفته ست افسوس که هر لحظه غزل هست و قلم نیست

از خیلی از دردسرهای معمولی دورم و با آدم‌های جدید و بی‌نظیر آشنا شده‌ام

نامت گلواژه‌ای به سپیدای ماهتاب و سپیده است در باغ اطلسی‌ها..