سیصد چهار صد سال‌ پیش‌ یك‌ داستانی‌ به‌ دنیا آمد به‌ نام‌ عزیز و نگار. خودش‌ پا در آورد، از این‌ دهان‌ به‌ آن‌ دهان‌ و از این‌ روستا به‌ آن‌ روستا سفر كرد و عزیز و نگار این‌ طوری‌ بزرگ‌ شدند.

شعر نو

و آن شب را حسین و یارانش چنان گذراندند که زارستان شان به کندوی زنبوران می مانست برخی به نماز و پاره ای به نیاز ؛

در سپیده دم شانزدهم فروردین 1334 درشهرمسجد سلیمان پا به این جهان پر آشوب نهادم.در زمستان 1365 به فرانسه آمدم و در رشته فلسفه به تحصیل پرداختم .از همان سال باشنده ی این کشورم و در پاریس زندگی می کنم.

قدم که می گذارم پرنده و نم باران حواس ام را تر می کند باران سرم را بالا،هی بالا می برد