زیبای بی چون چرا هرگز نفهمیدی

منم که دوستت دارم نه مردی که دستش را به نرده‌ها گرفته....

می دانم خورشید شادابی شبنم را به هیچ می گیرد پس این خروس کشی تنها تمرین تیزی تیغ است سرمای شما کوهی ست که برف را به زانو در می آورد….

یک روز شانه هایم افتاد و تو از من پر کشیدی تا شعرها بدون بهانه روی ساقه های من بنشینند؛

سکوت حرف‌های کلمه‌نشده کودکی است...

سروده هایی نو از بانویی که افکار، احساسات و دغدغه هایش را در قالب کلمات و با نظمی شاعرانه بیان نموده است.