در حیرتم از این مردم ....

شدم به دریا‌، غوطه زدم ندیدم در گناه بخت من است این گناه دریا نیست

دلخوشی کوچکی‌ست که می‌توانم از کوچه‌ای حوالی پاسداران دست‌هایت را بگیرم و تا غروب‌های قجری برویم

جای پای آن اتفاقات را هر صبح می‌دیدم اتفاقاتی که از تولدم همراه من بودند