کتاب پیش رو به بازخوانی روابط چندسویه سینما و شهر و مدرنیته در ایران از سال‌های 1332 تا 1357 می‌پردازد و از دریچه فیلم‌های سینمایی نگاهی به فضای شهری کشور در دوران پیش از انقلاب می‌اندازد.

شخصیت محوری فیلم فرانسوی بچه‌های بهشت، زنی زیبا به نام گارانس است

این کتاب به منظور بررسی سینما در جایی خارج از کادر معمول که عموما تماشاگران به مشاهده آن می‌نشینند نگارش شده و تمرکز خود را بر دو مقوله مهم و فضایی متفاوت در این عرصه یعنی “نگاه و صدا” و جایگاه و مرتبه‌ای که به خود اختصاص داده‌اند، معطوف کرده است.

هنرمند زمانی آغاز می شود که مقصودش با نظام شخصی ویژه ی تجربیات و شناخت او از جهان واقعی روی نوار و فیلم متبلور شده باشد

نمایش نامه هایی منتخب از میان 183 نمایش نامه تالیفی...

گفت و گویی مفصل با معتمد آریا...