کتاب سفر به انتهای شب

سلین در ادبیات ایران چندان مشهور نیست و ظاهرا اولین‌بار که در مطبوعات ایران حرفی از سلین به میان آمده از زبان جلال آل احمد در کتاب ارزشیابی شتابزده در سال 1343 است که در یک گفتگوی دراز در تاثیرپذیری خود از سلین و نفی تاثیر پذیری‌اش از کامو چنین می‌گوید:
«بیگانه کامو بی اعتناست و بهت زده، در حالی‌که مدیر مدرسه من سخت با اعتناست و کلافه، این دنیای تنها را من بهترین نوعش را به شما توصیه می‌کنم بخوانید. آقای لوئی فردینان سلین فرانسوی. من در مدیر مدرسه از او اثر گرفتم، او کتابی داره به اسم سفر به آخر شب، این کتاب به نظر من شاهکار ادبیات فرانسه است.»