چرا چوی هیونسو دریچه‌ های آب‌ بند سد سریانگ را باز کرد تا روستا زیر آب برود

لئوناردو از او خواهش کرد اجازه دهد مدت بیشتری بر روی آن کار کند، چون از لبخند تصویر راضی نبود. او به لیزا گفت: «اغلب مردم با لب‌هایشان می خندند، اما شما با چشم‌هایتان لبخند می‌زنید.»

من به‌ زودی، خیلی زود، خواهم مُرد. رودخانه‌ها یخ‌جامه‌هاشان را از تن می‌ کَنند و من بر جریان برفابِ واپسین می‌روم... به کجا؟

قصۀ پسر ۲۰ سالۀ روستایی به نام الکساندر آدویف را روایت می‌کند

وقتى پرومتئوس از آسمان اخگرافروز به فضاى زمین سرازیر شد ابرهاى شناور ستاره‏ها را پوشانده بودند.

همه‌ چیز با خوردن یک صبحانه به ظاهر ساده شروع می‌ شود.