اینیاتسیو سیلونه مکتب دیکتاتورها را در سال ۱۹۳۸، همزمان با نان و شراب، نوشت...

کتاب مادرم در ستایش مادر و عشق او و حالا که او در گذشته سوگ‌نامه‌ای در فقدان اوست.

زندگی نه هیچ شباهتی به دروغ‌های همیشگی تله‌اسکرین داشت، و نه حتی به آرمان‌هایی که حزب در تلاش برای دستیابی به آن بود...

شنل پاره روایت نسلی بی‌رؤیا است، نسلی تباه‌شده، نسل انقلاب روسیه و جنگ‌های بزرگ جهانی...

کتاب دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نوشته آنا گاوالدا است و به این موضوع می‌پردازد که ...

این روزها اگر پدر یا مادری عمر طولانی کند، می‌فهمد غیر از اشتباهاتی که خیلی خوب از آن‌ها آگاه است...