همه از خیانت در شِکوه‌اند؛ علف‌های تشنۀ زرد، از بارانِ بی‌رحمی که هر روز بی‌نصیبشان می‌گذارد...

همه طوطی را مسخره می‌کنند، طوطی‌ای که وقتی او هفت سالش بود به رؤیاهایش بال گشوده بود.

در چهاردهم ماه مه ۱۸۵۹، ویکتور هوگو در نامه‌‏ای به پسرش شارل می‌‏نویسد: «برای نگارش کتاب جدیدم (کارگران دریا) می‌‏خواهم به جزیرۀ سِرک بروم.»

اولش کتاب‌ها را براساس طعمشان فقط می‌خوردم؛ خوشحال گاز می‌زدم و می‌جویدم...

پرفروش‌ترین رمان سال گذشته فرانسه...

حقیقت را بر زبان بیاور، حتی اگر صدایت بلرزد.