خبرهای مخفی و مبهمی هست از خونه‌ای که آدم‌های جورواجور توش جمع می‌شن و نمی‌دونم بازی می‌کنن، چیکار می‌کنن

جوان های پتک به دست به قبرهای اختر و امیر می رسند...

دوستی نداشتم .«آدم هایی بودند که از یکدیگر پیشی بگیرند تا به تو نزدیک شوند.» از زندگی و همه بریده ، گریزان از آدم ها ، با دنیا قهر بودم ،با عالم و آدم سرجنگ داشتم .

از مغازه اوستا گری همیشه بوی دود و لحیم جوشکاری می آید و نفس آدم را تنگ می کند. برای همین از بابا ممد می پرسم. بابا ممد بازارچه به این بزرگی چرا همیشه این جا می شینی؟

همیشه پلاکش را آویزان می‌کرد به دوربین تانک، به همه می‌گفت من که شب و روز تو این تانکم این تانک بدلِ منه.

همه چیز دارد مفهومش را از دست می دهد. زندگی، مقاومت دوست داشتن رابطه... همه چیز انگار مانند چای یخ کرده از دهن افتاده است.