اگر یک بیماری بتواند ظرف چند روز بیمارستانی را تخلیه پژوهشگاهی را ایزوله و پایتخت را در آستانه قرنطینه قرار دهد، چه کسی باید زنگ خطر را به صدا در آورد؟

وطن را خوب می‌شناسم، از آن بهتر تو را. خاکْ عینِ مادر است...

به سختی از تخت کندم و رفتم پذیرش. زنگ زدم خانه، کسی گوشی را برنداشت...

انگار کوه کنده باشم. سنگ شکسته باشم. اسبی نبود. راهی نبود. خانه‌ای نبود...

(رمان فارسی)

در زندگی هر آدمی دست کم یک بار پیش می‌ آید که با آمدن یک نفر، دلش برلی خودش رو شود.