کتاب دیدار

پرستش، ستایش و نیایش از گرایش‌های فطری بشر است که ادیان الهی از جمله اسلام در متون مقدس به آن پرداخته‌اند. در این میان نقش فقهای امامیه در تبیین جایگاه نماز درخور توجه است. اثر حاضر حاصل تحقیق نگارنده بر روی نسخه‌ای خطی از کتاب میرزا مهدی اصفهانی فقیه نامدار شیعه است که به‌عنوان فقیهی قرآنی نماز را از دیدگاه معارفی اعم از قرآنی و روایی تحلیل کرده است. او نماز را از نظر لغوی همان دعا می‌داند و می‌گوید دعا، ندا نیست؛ بلکه ندا یکی از شکل‌های دعاست. دعا به معنای توجه کردن و روی آوردن به غیر است و نماز، عبارت است از توجه بی‌قیدوشرط به غیر.