ایثار از جمله مفاهیمی است که در تمام سنتها از اهمیت بسزایی برخوردار است که با نجات و رستگاری نوع بشر رابطهای تنگاتنگ دارد. به معنای مقدم داشتن دیگری بر خود، بخشش بدون چشمداشت است. اختصاص به قوم، گروه، ملت و زمان خاصی ندارد.
با نگاهی کلی میتوان گفت که درحقیقت ایثار در سنت بودای مهایانه، مسیحیت و اسلام شیعی سبب تحقق انسانیت و موجب تجهیز آدمی به فضایل اخلاقی میگردد. در بودای مهایانه، تحقق ایثار موجب ذخیرۀ نکوکردهایی برای فرد میشود که بواسطۀ آن میتواند به نیروانه و یا دستگیری موجودات در رنج بپردازد. عالیترین نمودش، بدهیستوه اولوکیتیشوره میباشد. در سنت مسیحی ایثار به شکل عمیقی با مسئلۀ نجات مرتبط است که در وجود عیسی مسیح متجلی است.