کتاب دریافت گری ادبی و زیبایی شناسی مدرن

جس متز در این کتاب آثار برگزیده نویسندگان نوگرایی چون هنری جیمز جوزف کنراد و ورجینیا وولف را بررسی می‌کند که برای نخستین بار مفهوم «دریافت حسی» را برای توصیف چیزی به کار بردند که هدف و کارکرد اصلی داستان‌هاشان به شمار می‌آمد. از نگاه متز این نویسندگان به جای کشش و گرایش به سوی دریافت‌های فردی و آنی به گونه‌ای از دریافت علاقه‌مند بودند که به عنوان گونه‌ای میانجی در فضای تمایزهای ادراکی عمل می‌کرد. ادبیات داستانی نیز همانند حس‌های دریافتی، که جایی در میان اندیشه و حس جای می‌گیرند، در فضای میان روش‌های متناقض برقراری کنش و واکنش با دنیای پیرامون در نوسان است. پژوهش جس متز در این کتاب به پرسمان‌های ادراک و بازنمایی، دو مفهوم کلیدی در میان دغدغه‌های اصلی بسیاری از نویسندگان دهه‌های آغازین سده بیستم میلادی، می‌پردازد.