ما نمی‌تونیم به راهمون ادامه بدیم چون... یازده روزه که... گرسنه راه رفته‌ایم.

(داستان های کوتاه فارسی، قرن 14)

من برای خودم زنده ام یا تو؟

می‌ دانم چرا یک‌ دفعه هول به دلم می‌ افتد؛ هول اینکه نکند توی راه، سر همان چهارراهی که آن زن ‏و مرد ایستاده بودند، پیاده شده باشم!