مانند تمام داستان های املی نوتوم پایانی پیش بینی ناپذیر در انتظار خواننده است.

سکوت محض بود. آواز سیرسیرک‌ها توی حیاط و آن بازی مخوف ابر و ماه، که دلش نمی‌آمد دوباره به آن خیره شود

این داستان‌ها که نه اوجی دارند و نه فرودی، نگاهی کوتاه‌اند به جهان شخصیت‌ها و بی‌رنگی آن.

نوتبوم در رمان پرطرفدار تشریفات، ضمن روایت داستان، تاملات عمیق خود را دربارۀ روابط و عقاید انسانها بیان می‌کند.