قهرمان اصلی این داستان مرد جوان مخترع و عاشق پیشه ای است که در دنیای درونی خود دچار ترسی مبهم از جزئیات دنیای در حال توسعه مخصوصا اتومبیل ها شده است .او برای بدست آوردن قلب معشوقه اش دست به اختراعی عجیب می زند که بازتابی از جهان بینی اوست.

از اونجا که نمی‌دونیم کی می‌میریم، به زندگی مثل یه چاه بی‌انتها نگاه می‌کنیم، درحالی‌که همه‌چیز به دفعات معین و واقعا خیلی انگشت‌شمار اتفاق می‌افته. چند بار دیگه یه تابستون به‌خصوص از بچگیت رو به یاد می‌آری.

تسلی‌ ناپذیر گویی سایه یک رمان است و راوی آن در این عالم غرق در سایه گم است. سرتاسر داستان تلاش راوی است برای روشن‌تر کردن رازی که به نظر دهشتناک می‌آید، اما از آغاز تا به آخر رمان این عدم قطعیت است که بر خط به خط اثر سایه افکنده است.

باید عنایت داشته باشید که ما با دنیا قطع ارتباط نکرده‌ایم، اصلا هم دوست نداریم قطع ارتباط کنیم. هنر و ادبیات‌مان، فیلم‌های‌مان، رادیومان، گشت‌وگذارهای گاه‌وبیگاه‌مان در جاهایی غیر از اینجا، همگی باعث می‌شوند با زندگی آمریکایی‌ها دائم در ارتباط باشیم. قطع ارتباط کامل دردسرهای زیادی دارد. تازه، جفا در حق بچه‌های‌‍مان است اگر کاری کنیم که بین مردم بیرون از اینجا احساس غربت کنند. اینطوری شاید این شبهه را ایجاد کند که زندگی توی والدن دوم عجیب‌غریب یا حتی کم‌ارزش‌تر از زندگی بیرون است.

از اونجا که نمی‌دونیم کی می‌میریم، به زندگی مثل یه چاه بی‌انتها نگاه می‌کنیم، درحالی‌که همه‌چیز به دفعات معین و واقعا خیلی انگشت‌شمار اتفاق می‌افته.

در لابه‌لای این گفت‌وگوهاست که اندیشه‌های ژرف فلسفی، روان‌شناختی، و جامعه‌شناختی نویسنده مجال ظهور و بروز می‌یابند. از خواندن این رمان هم لذت فراوان بردم و هم معرفت فراوان اندوختم. خواندن‌اش را قویا توصیه می‌کنم و چشم به راه آثار دیگر نویسنده می‌مانم.