کتابی است دربارۀ ذکاءالملک فروغی و نقش سرنوشت ساز او در شهریور 1320 و راهکار او برای ممانعت از درغلتیدن ایران به دامان جنگی ناخواسته. کتاب در بستری داستانی به دغدغههای فروغی دربارۀ سرنوشت ایران و پذیرش مسئولیت در آن برهۀ تاریخی میپردازد و از منظری شخص یتر، واقعهای تاریخی را بررسی میکند. جهانگیر شهلایی، نویسندۀ کتاب سرو، سپید... سرخ، پیش از این سه کتاب فاکنگو، لطفاً منتظر بمانید و شهرهای منهدمشده را تألیف کرده است. داستانهای شهلایی در فضاهایی متفاوت، اما با برخی مؤلفههای مشترک اتفاق میافتند. شهلایی بنیانگذار جایزۀ ادبی پرانتز است که دورۀ اول آن در سال 1402 در زمینۀ رمان های گمانهزن برگزار شد