بیست‌وپنج سال پیش، در شهری دور کنار دریا، چند نوجوان که از خانه‌های خود گریخته‌اند، روزهای بلند تابستان را در اسکله‌ای متروکه پناه می‌گیرند

توکار چوک در زمان ضیافت اشباح نه تنها دست به تسویه حسابی فمینیستی با افلاطون و‌ مان می‌زند، بلکه می‌گوید آثار این دو نقاط عطف نمادینی است که با فاصله بیش از دوهزار سال از یکدیگر، پیروزی بی‌چند و چون مردانگی را در مدیریت فکری جهان نشان می‌دهد.

نخستین چیزی که بعد از خواندن این کتاب به خاطر خواهیم سپرد، تنش معنایی واژه «اتوپیا» است. به نظر می‌رسد در دست کم پنج قرن گذشته با دو سطح از اتوپیاپردازی مواجه بوده‌ایم....

داستان‌هایی که سامبرا می‌نویسد کوتاه و کم حجم‌اند. شیوه داستان‌نویسی او هم همین گونه است، موجز اما صریح‌. ایده را یک راست روی کاغذ سرازیر می‌کند و حالا وظیفه خواننده است که سهمش را از این کلام موجز بردارد یا برندارد. این ویژگی در نثر او نیز بازتاب دارد. گویی خواننده رو به رویش نشسته باشد و با هم مشغول گپ و گفت باشند، بدون زبان بازی شبیه آنچه که در زبان زندگی روزمره جریان دارد.

خیال میدون نبرد ماست.

شکست ها فراوان است و دلایل متفاوتی می تواند داشته باشد

تسلیم شدن یا تسلیم نشدن، مسئله این است.

شورش تک نفره کتابی درسبک سیاسی اجتماعی است و به صورت اول شخص روایت می شود که کلیت آن به صورت یک مونولوگ طولانی است و نویسنده از طریق راوی داستان ،عقاید تندش نسبت به وضعیت جامعه ، آداب و سنت ها و زندگی تکراری و پوچ افراد را بیان می کند.

خشونت پرهیزی شکلی از مبارزه است که برای کرامت همگان احترام قائل است و گزاره برابری همگان را می پذیرد اما خشونت پرهیزی واقعا چیست؟این کتاب اولین تلاش فلسفی گسترده برای تامل درباره ماهیت خشونت پرهیزی است.