در اوایل دهه ۱۹۷۰ به اوج خود رسید و بعدها کم کم محو شد. سینمای موج نوی آلمان، به خصوص الکساندر کلوگه اولریش شامونی و پیتر ،فلایشمان تأثیری قابل توجه بر این پدیده سبکی داشتند. در این دوره فیلم سازان از دو راه برای نشان دادن پس زمینه واقعی و غیر داستانی فیلمهاشان استفاده میکردند اول استفاده از فاصله گذاری برشتی که بازگشتی منتقدانه به رسوم قصه گویی است و دوم روشی که کلوگه آن را «رئالیسم به عنوان اعتراض مینامید بنا به ایدۀ کلوگه واقعیت اجتماعی بایستی از فیلتر نگاه و قضاوت صریح شخصی .بگذرد