دیوید بوردول در کتاب ازو و بوطیقای سینما با ترکیب اطلاعات بیوگرافی ازو و بحث در مورد استراتژیهای زیباییشناسی و اهمیت فرهنگی فیلمها، تصویر محبوب ازو به عنوان صنعتگر سنتی ژاپن را به پرسش میکشد و ماهیت زیباییشناختی و کارکردهای سینمای او را بررسی میکند.
کامو در این دو اثر، نه به ستایش خشونت برخاسته و نه به تسلیم در برابر قدرت. بلکه میپرسد: چگونه میتوان عدالت را طلبید، بیآنکه عدالت را لکهدار کرد؟ چگونه میتوان در دل تباهی، انسانی ماند؟